→ Solda yaygınlaşan Özgür Özel güzellemeleri dünkü Kemal Kılıçdaroğlu güzellemelerinden farksızdır ve (bilerek veya sınıfsal bakıştan yoksunluğun sonucu olarak) en az onlar kadar kendi kendini ve kitleleri kandırmaktır.
→ Grev kırıcı ve polis zihniyetli CHP patronları hiçbir demokratik harekete kararlı bir önderlik veremez.
→ CHP en "sol"da göründüğü dönemlerde bile böyle bir rol oynamamıştır. Tam tersine "çok partili dönem"deki CHP'nin bütün tarihi ve bütün işlevi kitleleri boş hayallerle oyalamak ve gericiliğin tuzağına düşürmekten ibarettir.
→ CHP demokrasi mücadelesinin önderi değil kanseridir, devrim mücadelesinin açık düşmanıdır.
→ CHP patronları hiçbir demokratik mücadeleye hiçbir zaman samimi şekilde sahip çıkmadıkları gibi, dokunulmazlıkların kaldırılmasını destekleyerek, kendi solundaki partilerle ittifak aramak yerine en faşist olanları dahil açık sağcı partilerle ittifak yapıp onları büyütmek için ellerinden gelen her şeyi yaparak, yıllarca sokağı iktidarla birlikte kriminalize ederek, Avrupa Parlamentosu, Avrupa Konseyi vb. zeminlerde Kürt illerine atanan kayyumların gönüllü avukatlığını üstlenerek, Hatay'da "Lütfi Savaş anketlerden çıkıyor, onu aday göstermek zorundayım" diyerek, grev kırıcılık ve polis sevicilik yaparak ve birbirinden utanç verici daha bin bir şekilde -bugün kendilerinin de düştükleri- kuyunun kazılmasına en büyük katkılarda bulunmuşlardır. Fakat onların burjuva iktidarla çelişkileri asla uzlaşmaz değildir, pekala halka karşı TÜSİAD ve MÜSİAD kodamanlarının ortak çıkarları ve ortak emperyalist hedefleri temelinde birleşme zemininde bir çözümde anlaşabilirler ve anlaşacaklardır.
→ CHP'nin politik iflası bütün umutlarını CHP'nin sandık yoluyla mevcut iktidarı devirip onun yerini almasına bağlamış olan ve başka hiçbir ciddi planı olmayan "sosyalist" oportünizmin (TİP, Sol Parti, T"K"P, EMEP vd.) de tam anlamıyla iflasıdır.
→ Gerçekten sınıf ve tarih bilinçli bütün güçlerin gündemi CHP'yi kurtarmak ve "toplumsal muhalefet" adı altında işçilerin ve emekçilerin sırtından elde edilen servetin ve iktidarın paylaşımı için mücadele veren "muhalif" burjuvaziyle omuz omuza mücadele etmek üzerine sınıf işbirlikçi hayaller kurmak değil, AKP ve CHP'nin tam bir işbölümü içinde kırmaya çalıştıkları grevleri ve direnişleriyle hükümeti işletmelerde, fabrikalarda, tarlalarda, okullarda ve sokakta sarsan işçilerin ve emekçilerin bütün burjuva partilerden ve ittifaklardan bağımsız birleşik devrimci cephesini inşa etmeye çalışmaktır.
→ 19 Mart sonrasında gençliğin sloganlaştırdığı gibi "çözüm sandıkta değil, sokakta"dır.
→ Sokakta proleter gençlik, işçiler, emekçiler mücadele ediyorsa iktidar da (CHP patronlarının ve gerici ortaklarının değil) onların olmalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder