Burjuva cumhuriyete ve onun "millî bayramları"na ezilen ve sömürülen sınıfların sınıf bilincini yükseltmeyi amaçlayan gerçek bir komünistin ("işçi sınıfının vatanı yoktur" sözünü unutan bizim sahte "sosyalist" ve "komünist"lerden farklı olarak) nasıl yaklaşması gerektiğine mükemmel bir örnek .... - İSK'nun notu.
...
Luis Emilio Recabarren*: Başımızı sokacak evi olmayan bizler bir vatanı var mıdır?**
16 Eylül 1905
Şu soruyu defalarca sorduk: “18 Eylül tarihinde kutlanan nedir?” Bazıları, özellikle de burjuvalar şöyle yanıt verir: “Siyasi kurtuluşumuzu, Cumhuriyet olarak bağımsızlığımızı kutluyoruz.” Ama aslına bakarsanız işçi sınıfının 18 Eylül 1810’da Şili’de yaşanan değişimden [***] kazandığı pek bir şey yoktur. Onun sahip olduğu bir özgürlük varsa o da açlıktan ölme, sefalet içinde, kıt kanaat yaşama özgürlüğüdür. Bunu görmek, bu gerçekliği analiz edebilmek için, bizleri kurtulmuş olduğumuza ve Cumhuriyetin bağımsızlığının bizim bağımsızlığımız olduğuna inandıran fanatizmden uzaklaşmamız gerekir.
Proletaryanın bu tarihte kutlayacak hiçbir ama hiçbir şeyi yoktur çünkü proletarya özgürlüğünü henüz elde etmemiştir. İspanyolların boyunduruğundan gerçekten kurtulanlar [sadece] zenginlerdir; ayrıca bu zenginler kendi çabalarıyla değil, yoksulların kanı ve teri sayesinde kurtulmuştur. Yoksullar, İspanya Monarşisi döneminde de yoksuldular, şaka yaparcasına özgür cumhuriyet olarak adlandırılan Şili Monarşisi döneminde de yoksullar.
O halde, yoksullar neyi kutlayacak? Zengin Şilililerin zengin İspanyollardan kurtuluşunu mu? Aç gözlerini ey halk, aç ki gerçeği gör! Özgür falan değilsin ve özgürlüğünü elde etmen gerekiyor. Olaylara soğukkanlılıkla bakarsan şunu görürsün: Bugün “vatanın babaları” [****] olarak adlandırılan gözünü para ve iktidar hırsı bürümüş bir avuç adam, devrim için sömürgenin kölelerini silahlandırmış, zafere ulaştıktan sonra da halkların iradesine de, paraya da el koymuştur.
Cumhuriyet kurulduğundan beri toplanan ve şaşkınlık verecek denli artan tüm zenginlik ve tüm vergiler bürokratlar ve zenginler arasında kırışılıyor.
Peki, bu bağımsız cumhuriyette yaratılan ranttan halka ne kalıyor?
Haklarını arayanlara hediye olarak mitralyöz, kılıç, darağacı ve hücre. Ciddi, çalışkan, halkının kurtuluşunu isteyen işçiler, halk için yeni bir kölelik dönemini ifade eden bu “bayram”ın kutlanmasına katkıda bulunmanın çok tehlikeli olduğunu anlamalıdır. Tehlikelidir, çünkü bu tür kutlamalarda zenginler ve yoksullar arasındaki farklar unutturulur, zenginler yoksulları böylece bir süreliğine uyuşturmuş olurlar, yoksullar o anın “coşkusuna” kapılmışken, zenginler onların ayaklarına vurdukları zincirleri biraz daha sıkarlar.
Başını sokacak bir evi bile olmayan bizlerin gerçekten bir vatanı var mıdır?
Boğucu ve ağır yasalar altında istediğimiz gibi gezemeyen, yiyemeyen, eğlenemeyen, çalışamayan bizlerin ne özgürlüğü vardır ki?
O halde biz neyi kutluyoruz?
El Proletario Gazetesi, 16 Eylül 1905.
......
*Recabarren, Luis Emilio (6 Temmuz 1876 - 19 Aralık 1924), Şili ve diğer Latin Amerika ülkelerindeki işçi hareketinin liderlerinden biridir. Bir matbaa işçisi olarak Recabarren, matbaa sektöründe bir dizi greve öncülük etti ve Şili'de Marksist işçi gazeteleri kurdu (El Grito Popular [Halkın Çığlığı], 1911, El Socialista [Sosyalist] , 1912, El Despertar [Uyanış], 1912, La Vanguardia [Öncü], 1915, "La Defensa Obrera" [İşçinin Savunulması], 1917, vb.). Recabarren çok sayıda işçi ve sendika çevresinin örgütleyicisi, Marksizm-Leninizmin propagandacısıydı. 1922'de Komintern'e giren ve Komünist Parti olarak bilinen Şili Sosyalist İşçi Partisi'nin (1912'de kuruldu) kurucularından ve liderlerinden biridir. Sürgünde Arjantin Komünist Partisi'nin kuruluşuna katıldı ve bu partinin ilk genel sekreteri oldu. Kasım 1922-Şubat 1923 arasında Sovyetler Birliği'ndeydi. Şili'ye döndükten sonra "İşçilerin Rusyası" kitabını yazdı. Şili'deki işçi hareketi ve sosyalist hareketin tarihi üzerine birçok broşür yazdı. [Büyük Sovyet Ansiklopedisi, 3. Baskı]** Yazının orijinal başlığı “Biz Neyi Kutluyoruz?”dur. Bu başlığı biz koyduk.
*** Şili, 12 Şubat 1818 tarihinde, resmi olarak bağımsızlığını kazandı. 18 Eylül tarihi Şili'de "ulusal bağımsızlık günü" olarak kutlanır.
**** "Şili'de "Padres de la Patria" ("Vatanın Babaları") terimi, ülkenin İspanya'ya karşı verdiği bağımsızlık mücadelesine siyasi ve askeri önderlik yapmış olan liderler için kullanılır. Jose Francisco de San Martin, Jose Miguel Carrera, Ramón Freire ve Bernardo O'Higgins bu liderlerin en önde gelenleridir.
İşçi Sınıfının Kurtuluşu tarafından Türkçeleştirilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder